کوه باش و دل نبند.

یچیزی بشه. یچیزی بشه که خوب باشه. انقد خوب باشه که وقتی هر شب، هرشب یه اتفاق گند می‌افته نگم اَه چیکار کنم؟ چیکار کنم که طلسم گریه کردنم رو نشکونم. نگم هِی.‌ نگم. انقد خوب باشه که وسطِ اتفاقای خوبم گُم باشه اون مشمئزی. اون بویِ گندی که از گذشته‌م زیر دماغم پخش شده. یعنی می‌خوام بگم به حدی از اتفاقای خوب نیازمندم که گمون نکنم بشه اتفاق بی‌افته. به مخیله‌م نمی‌رسه اون حد از سبزیِ روزها.....

- برای شبی چون امشب که باز خودت را به دَر و دیوارِ دلم کوباندی برای شوآفی از خودت. نمایان شدی اما خاکستر شدی و نابود.....

داشتیم کامینگ بَک تو لایف می‌کردیم، نذاشتی....